Sadece YOK

Güneş de yokluğa uymuş kimsenin saçından filan süzülmüyormuş artık ...

Ne gam !

 Zaten ''sırra kadem basma '' zamanı gelmiş ve geçmiş benim için ...

Üstünü sıkıca örter kapatırım belki  biraz üzülür , melankoliye filan bağlar ''YOK  olmak zamanı şimdi '' dinlerim , bir şekilde çıkarım  işin içinden ...

Kendime güvendiğimden filan söylemiyorum ; yapmam gerekeni hep yaptım ! Ondan bu ketum tavırlar ...

İçerilere doğru kaçar kapıları kapatır '' elma dersem çıkma , armut dersem çıkma ''  oynarım .

Çocuk !! derim kendime sonra ; sen yoksun , ben yokum  o yüzden iyisi ( mi ? ) çıkma .

En kötü boncuktan kuş yaparım ;  pencerene konar , o da bir şey ..

                                                                                                                               Öyle İşte